W duszach wielu ludzi buntuje się poczucie sprawiedliwości wobec tego, że członek związku przestępczego Czesław Kiszczak otrzymał karę 2 lat w zawieszeniu, a zakłócający tok rozprawy, lecz protestujący nie bez racji Pan Słomka poszedł siedzieć, a zawieszenia nie uzyskał. To dobrze ilustruje istniejący problem prawny. Gdy obrażę np policjanta, sąsiada, prezydenta państwa itd, to sąd, ale nie prezydent, sąsiad, policjant itd może, gdy uzna, że rzeczywiście obraziłem i że to obrażanie jest karalne, ukarać mnie. Gdy obrażę sąd, to inny sąd powinien osądzić czy obraziłem i ewentualnie ukarać.Tymczasem to ten właśnie sąd, który obraziłem, sądzi czy obraziłem i wymierza karę. Łamie to zasadę, że nikt nie powinien być sędzią we własnej sprawie. Sędzia karzący mnie za to, że go obraziłem czy rzekomo obraziłem, jest sędzią nie tylko w mojej sprawie, lecz i we własnej. Sędzina, gdy sądziła Czesława Kiszczaka mogła przy braku osobistego zaangażowania starać sie być i być bezstronną Temidą - "automatem sprawiedliwości". Jednak gdy na Jej rozprawie, tuż przy niej, twarzą w twarz obrażał ją czy urażał pan Słomka, to już nie mogła być Temidą i automatem, ale była też urażonym człowiekiem. Być może ten urażony człowiek w Niej przyćmił boginię Temidę, która niewątpliwie zachowałaby więcej prawej wspaniałomyślności niż może zachować urażony człowiek. Jak górnik miał kiedyś deputat węglowy, tak sędzia ma "deputat karania" obejmujący też sądzenie i karanie we własnej sprawie. Oto problem i dylemat prawa i sprawiedliwości.
